| Aantekeningen |
- Aert Wouters Verheyden (in 1739 Adriaan genoemd) stierf in
1758 of 1759.
Na het overlijden van Gerrit Verheyden was diens broer
Wouter de eerst in aanmerking komende kandidaat voor het
vacante Maria-Magdalenabeneficie, maar hij trok zich ten gunste
van zijn oudste zoon Aert terug. Op 22 februari 1695
richtte Wouter een verzoekschrift aan de Staten-Generaal, dat
om advies werd doorgestuurd naar Slingelandt, rentmeester
van de geestelijke goederen in het kwartier van Oisterwijk.
Het antwoord bleef uit, zodat Wouter na een jaar wachten
een tweede rekest zond, dat eveneens in handen werd gesteld
van Slingelandt. Na ontvangst van diens reactie werd het
rekest voorgelegd aan de generaliteitsrekenkamer. Vervolgens
heeft Wouter Verheyden toestemming gekregen om zijn
papieren te tonen en zowel bij de rekenkamer als bij de
erfgenamen van zijn broer Gerrit vroeg hij de als bewijsmateriaal
benodigde documenten op. Adriaen Oliviers, de voogd
van Gerrits dochters, was in december 1696 nog niet over de
brug gekomen, zodat Wouter vroeg om tussenkomst van de
S taten-Generaal.
In maart 1697 was het eindelijk zover, dat Wouter Verheyden,
voorzien van alle retroacta, aan de S taten-Generaal
verzocht om Slingelandt opdracht te geven aan zijn zoon
Aert het beneficie-inkomen uit te betalen. Het rekest werd
eerst aan Slingelandt voorgelegd en vervolgens aan de
generaliteitsrekenkamer. Er verstreken vijftien maanden
voor de rekenkamer haar fiat gaf en daags daarna gingen
de Staten-Generaal met de benoeming van Aert Verheyden
akkoord onder voorwaarde dat hij het beneficie zou gebruiken
tot voortsettinge van sijne studiën, waarvan hij een bewijs
moest overleggen, mits dat de studiën vanden selven volbracht
zijn het voorschreve beneficie alsdan zal devolveren aan het
kerkelijcke comptoir van Oosterwijck.
Na deze nederlaag bleef Slingelandt dwarsliggen. Hij betaalde
het inkomen uit het altaar niet uit en weer richtte Wouter
Verheyden zich namens zijn zoon Aert tot de Staten. De reden
van Slingelandt weigerachtigheid zal zijn geweest, dat
was uitgekomen dat Aert Verheyden al 35 jaar oud was en
niet studeerde. Zijn vader kwam toen met nieuwe argumenten
en vroeg het beneficie uijt consideratie dat hy had een
beswaerde familie. Het laatste woord werd gesproken door de
Staten-Generaal in april 1699, die aan Verheyden definitief het
Maria-Magdalenabeneficie te Hilvarenbeek toekende, met de
achterstallige inkomsten sedert Lichtmis 1695.
Tot zijn overlijden in 1758 of 1759 is Aert Verheyden kapelaan
van zijn altaar gebleven.
|
1682 - 